باوجودی که سرمایه‌گذاری در الماس یکی از مطمئن‌ترین سرمایه‌گذاری‌هاست، عموم مردم به علت قیمت بالا و عدم شناخت و پیچیدگی انواع الماس، در این بازار سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. توکن الماس دایا دایموند می‌تواند راه‌حلی مطمئن برای عموم مردم باشد که از طریق آن بتوانند در بازار الماس سرمایه‌گذاری کنند. ایجاد اعتماد از طریق شفافیت بر بستر بلاکچین باعث می‌گردد که عموم مردم بتوانند به این توکن اعتماد کرده و در فضایی امن به سرمایه‌گذاری روی الماس بپردازند.

به‌این‌ترتیب، پیش‌نیاز اصلی و بنیادی آزادسازی این بازار برای همگان، با هر میزان سرمایه و هر میزان آگاهی، اعتماد به عرضه‌کننده آن است. اینکه سرمایه‌گذاران خرد، ریسک حضور در این بازار را بپذیرند و اندک سرمایه خویش را که نوعاً ماحصل زحمات و دوره طولانی است، به این بازار وارد نمایند، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و حرفه‌ای است. این توکن با حل این مشکلات، زمینه ورود همگان را به بازار الماس و سرمایه‌گذاری امن و مطمئن در آن فراهم می‌آورد.

تاریخچه و معادن معروف

تقریباً از سه هزار سال پیش الماس در هندوستان مورداستفاده بوده است. معادن این سنگ تقریباً از سال ۵۰۰ پیش از میلاد در هند فعال بوده‌اند. الماس به‌عنوان وسیله‌ای برای بریدن دیگر سنگ‌های گران‌بها و همچنین کالایی تجملی تجارت می‌شد و از چین تا روم خریدارانی داشت. بسیاری معتقد به خواص جادویی و درمانی برای این سنگ بودند و به‌عنوان‌مثال سربازان رومی معتقد بودند که داشتن انگشتر الماس باعث پیروزی در جنگ می‌شود. معروف‌ترین معادن الماس هند، معادن گلکنده در نزدیکی حیدرآباد امروزی بود.

تقریباً تمامی الماس‌های بزرگ و نامدار پیش از قرن بیستم ناحیه گلکنده و به‌خصوص معدن کلور به‌دست‌آمده‌اند. نام گلکنده هم‌اکنون نیز به الماس‌های بسیار باکیفیت با تراش قدیمی اطلاق می‌شود. معادن گلکنده تا سال ۱۸۶۶ فعال بودند. از آن تاریخ به بعد هند تنها یک معدن الماس کوچک در شهر پانا دارد. تخمین زده می‌شود که در حدود ۱۲ میلیون قیراط الماس از معادن گلکنده استخراج‌شده باشد.

در سال ۱۷۲۹ میلادی معدن جدید الماس در شهر بلو هوریزنته برزیل کشف شد، هرچند که کیفیت بیشتر الماس‌های آن مناسب برای جواهرات نبود. در سال ۱۷۷۲ لاوازیه شیمیدان مشهور، نشان داد که الماس تنها از کربن تشکیل یافته است.

دوره جدید معدن‌کاوی الماس از ۱۸۶۶ و کشف معادن الماس آفریقایی به‌خصوص در افریقای جنوبی شروع شد. این معادن دارای الماس‌های مناسب برای جواهرسازی بودند. شرکت‌های زیادی در این منطقه اقدام به حفاری برای یافتن الماس کردند. بزرگ‌ترین شرکت معدن‌کاوی الماس شرکت دبیرز بود که بیش از نود درصد معادن الماس جهان را در اختیار داشت. این شرکت تا سال ۲۰۰۰ این مقام را حفظ کرد. معادن الماس افریقای جنوبی بیشترین حجم تولید این گوهر را به خود اختصاص دادند.

چاله بزرگ معدن قدیمی الماس شرکت دبیرز است که از سال ۱۸۶۶ تا ۱۹۱۴ حدود ۵۰ هزار معدنچی با بیل و کلنگ این چاله را کنده و از آن ۱۴.۵ میلیون قیراط الماس به دست آوردند. پهنای چاله بزرگ ۴۶۳ متر و

ژرفای اصلی آن ۲۴۰ متر است. به خاطر ریخته شدن آشغال و آبگیری ژرفای قابل‌رؤیت آن امروزه ۱۷۵ متر است. این چاله درواقع یک دهانه آتش‌فشانی است که با سنگ‌های آذرین پرشده.

دو عدد از بزرگ‌ترین معادن الماس جهان در سیبری روسیه واقع‌اند و سومین و چهارمین گودال بزرگ ساخته‌شده توسط بشر هستند. این معادن گودال اوداچنایا و معدن میر نام دارند. گودال اوداچنایا ۶۴۰ متر عمق دارد و احتمالاً حاوی ۲۲۵ میلیون قیراط الماس است. معدن میر ۵۲۵ متر عمق و ۱۲۰۰ متر عرض دارد. معدن میر از ۱۹۵۷ تا ۲۰۰۱ فعال بوده و معدن اوداچنایا از ۱۹۵۷ تا امروز فعال است. در قرن ۲۱ الماس‌های مصنوعی دست‌ساز ساخته شدند که بیشتر کاربرد صنعتی داشته و کیفیت آن برای جواهرسازی مناسب نیست.

خواص فیزیکی و شیمیایی

الماس یکی از اشکال مختلف (آلوتروپ) عنصر کربن است. این ساختار بلوری کربن توسط فشار و دمای بسیار زیاد به وجود می‌آید. در دمای ۲۰۰۰ درجه و در غیاب اکسیژن به فشاری در حدود ۳۵۰ هزار اتمسفر برای تبدیل گرافیت به الماس احتیاج است. بلور الماس ساختاری مکعبی با مرکز پر دارد

الماس سخت‌ترین ماده طبیعی جهان است. در معیار سختی موس[1] الماس نمره ده یعنی بالاترین نمره را دارد. البته دقت کنید که این سختی به معنی توانایی خط انداختن روی مواد دیگر است و الماس در مقابل ضربه چندان مقاوم نیست(سفتی).

مقاومت الکتریکی الماس ۱۰^۱۸ اهم است و یکی از نارساناترین مواد طبیعت است. البته دراین‌بین الماس آبی‌رنگ به علت وجود ناخالصی بور، یک نیمه‌رسانای بسیار خوب است. الماس برخلاف دیگر نارساناهای الکتریکی یک رسانای بسیار خوب گرماست. میزان رسانایی گرمایی الماس 2200W/(m·K) و تقریباً چهار برابر نقره است. الماس بیشترین رسانایی گرمایی را در میان مواد دارا است.

ضریب شکست نوری الماس 2.417 برای نور زرد است. الماس ضریب شکستی بسیار متفاوت برای نورهای مختلف دارد و همین موضوع باعث می‌شود جلا و تلألوئی خاص الماس به وجود آید. پاشندگی الماس (تفاوت ضریب شکست برای نور آبی و قرمز) 0.044 است و تنها چند ماده خاص آزمایشگاهی پاشندگی بیشتری از الماس دارند.

پدیده فلورسنت در الماس به این‌گونه است که در صورت تابیدن نور فرابنفش به آن‌ها، از خود نور مرئی ساطع می‌کنند. این نور بیشتر در رنگ‌های مختلف آبی و یا زرد ساطع می‌گردد. یک تفاوت عمده بین الماس طبیعی و مصنوعی این است که الماس طبیعی تنها در طول‌موج‌های فرابنفش موج‌بلند (۳۱۵ تا ۴۰۰ نانومتر) فلورسنت داشته ولی الماس مصنوعی در نور فرابنفش کوتاه (۱۰۰ تا ۲۸۰ نانومتر) نیز فلورسنت دارد.

الماس در مقابل اسید و باز در دمای اتاق مقاوم است، اما در مقابل اسید گرم شده تا دمای ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد مقاومت ندارد. در دمای بالای ۶۵۰ درجه الماس می‌سوزد و بنابراین باید در مقابل شعله‌های با حرارت بالا (مانند اجاق‌گاز) مراقبت کرد.

درجه‌بندی الماس

تا اواسط قرن بیستم هیچ استاندارد جهانی که همه کشورها آن را قبول داشته باشند و بتوان الماس را بر طبق آن قضاوت کرد وجود نداشت. انجمن جواهرشناسی آمریکا (GIA) اولین استاندارد برای درجه‌بندی الماس را به وجود آورد که هم‌اکنون نیز در سرتاسر جهان برای توصیف یک الماس به آن استناد می‌شود. این درجه‌بندی بر مبنای چهار معیار انجام می‌شود و به درجه‌بندی 4C مشهور است. چهار عبارت توصیف‌کننده درجه الماس با حرف C شروع می‌شود و به همین دلیل به این نام مشهور است. این چهار خصوصیت عبارت‌اند از رنگ، پاکی، برش، وزن. این عبارات در انگلیسی به این صورت بیان می‌شوند:

Color, Clarity, Cut, Carat weight

وزن

وزن الماس برحسب واحد قیراط اندازه‌گیری می‌شود. هر قیراط ۰.۲ گرم (۲۰۰ میلی‌گرم) است و بنابراین هر گرم پنج قیراط است.

رنگ

الماس‌ها رنگ‌های گوناگون دارند. الماس کاملاً خالص هیچ رنگی ندارد و کمی ناخالصی‌های موجود باعث تغییر رنگ الماس می‌شود. انجمن جواهرشناسی آمریکا یک سیستم رنگی برای الماس درست کرده است که درجه‌بندی را برحسب حروف D-Z انجام می‌دهد. در این سیستم الماس کاملاً بی‌رنگ با حرف D رده‌بندی می‌شود و هرچه قدر میزان زردی در الماس بالاتر رود، رده رنگی بالاتری را دریافت می‌کند. در این سیستم الماس بی‌رنگ پرارزش‌ترین بوده و کم‌ارزش‌ترین نیز Z است.

الماس رنگی

الماس‌های رنگی یا اصطلاحاً Fancy، کاملاً رنگی و خارج از استاندارد الماس‌های بی‌رنگ بوده و قیمت آن‌ها معمولاً بیشتر از الماس‌های بی‌رنگ است. این الماس‌ها بسیار کمیاب‌تر از الماس‌های بی‌رنگ هستند. در رنگ‌های مختلف زرد و نارنجی و صورتی و قرمز و بنفش و آبی و سبز و ارغوانی و سیاه و قهوه‌ای یافت می‌شوند.

پاکی

وجود هرگونه عیبی در کریستال الماس که پخش نور در الماس را با اشکال مواجه سازد، یک ناخالصی گفته می‌شود. این عیوب انواع مختلف دارند و مقیاس انجمن جواهرشناسی آمریکا الماس‌ها را برحسب مقدار این عیوب دسته‌بندی می‌کند. این عیوب ازنظر نوع، اندازه، رنگ، محل قرارگیری و تعداد بررسی می‌شوند. بر اساس این بررسی‌ها درجه پاکی سنگ مشخص می‌گردد. این عیوب به دودسته کلی سطحی و عمقی دسته‌بندی می‌شوند.

برش

الماس هنگامی‌که برش می‌خورد، تلألؤ و برق خیره‌کننده دارد. پیش از انجام برش الماس درخشندگی زیادی  ندارد.

مشاهده تصویر انواع برش ها

برش را یکی از مهم‌ترین فاکتورهای سنگ قیمتی محسوب می‌کنند.شیوه‌ای که الماس برش داده‌شده است به شکل اولیه سنگ تراش‌نخورده (راف)، گنجایش سنگ و حذف عیوب سنگ قیمتی بستگی دارد. در تراش سنگ قیمتی، حفظ کردن وزن سنگ قیمتی و محبوبیت شکل تراش مشخص نیز اهمیت زیادی دارد. برش سنگ قیمتی را نباید با شکل سنگ اشتباه گرفت. شکل تنها به‌ظاهر بیرونی الماس مربوط می‌شود درحالی‌که تراش مربوط به چگونگی اثر نور در الماس است. سه اثر اصلی نور عبارت‌اند از، درخشش و آتش و سوسوزدن.

شکل

الماس را به شکل‌های مختلفی تراش می‌دهند. برخی از این تراش‌ها معمول‌تر از بقیه هستند. برخی تراش‌ها به علت شکل اولیه سنگ انجام می‌پذیرد.

تراش برلیان

معمولی‌ترین نوع تراش الماس، تراش برلیان گرد نامیده می‌شود. بیش از پنجاه‌درصد الماس‌ها این تراش را دارند. در این تراش الماس ۵۷ سطح دارد.

در تراش برلیان، امروزه سعی بر آن است که هرچه بیشتر از قبل جلوه‌های بصری سنگ الماس را به نمایش بگذارند و زوایا و نوع برش را به شکلی تنظیم کنند که نور واردشده به سنگ الماس با صفحات بیشتری از سنگ برخورده کند و در انتها به چشم ما برسد.

درصورتی‌که این تراش به‌صورت بی‌نقص صورت پذیرد، با تاباندن نور از بالا به پایین و از پایین به بالا دو شکل تیر و قلب قابل‌مشاهده خواهند بود.

تراش پرنسس

این مدل تراش برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ میلادی به وجود آمد و اکثراً برای حلقه‌های نامزدی در نظر گرفته می‌شود. تقریباً ۳۰ درصد از الماس‌ها این تراش را دارند. در دهه نود و پس‌ازآن این تراش محبوبیت بیشتری پیداکرده است.

تراش کوسن

این تراش در اواسط دهه ۱۷۰۰ میلادی به وجود آمد. انگیزه اصلی برای این تراش بالا بردن وزن الماس تراشیده شده بود. این تراش تلفیقی از مدل تراش مربعی و گرد است . امروزه تقریباً ۸ درصد از الماس‌ها این تراش را دارند.